Ömer Seyfettin

  

 Ömer Seyfettin (11 Mart 1884, Balıkesir- 6 Mart 1920, İstanbul), Türk yazar şair, asker ve öğretmendir. Türk edebiyatının önde gelen hikâye yazarlarındandır. Türk kısa hikâyeciliğinin kurucu ismi, ayrıca edebiyatta Türkçülük akımının kurucularından olup yalınlaşmanın savunucuları arasındadır. Yazarın çocuklar için yazdığı birbirinden güzel ve değerli hikayeleri eserleri bulunmaktadır.

    Ömer Seyfettin, Selanik’te çıkan Genç Kalemler dergisinde yayımlanan “Yeni Lisan” başlıklı makalesinde özetle Arapça, Farsça kurallara göre yapılmış tamlamaların dilimizden atılmasını, tamlamaların Türkçe olmasını, yabancı çokluk biçimlerinin terk edilip Türkçenin çokluk biçimlerinin kullanılmasını, bunlara ilave olarak da Arapça ve Farsça kökenli ön ve son eklerin kullanılmamasını istiyordu.

    Yeni Lisan hareketinin önde gelen temsilcilerinden biri olan Ömer Seyfettin, dilin sadeleşmesi yolunda attığı adımlar ve koyduğu esaslarla, Tanzimat’tan beri bütün edip ve şairleri meşgul eden dil sorununa bir çözüm ve istikamet kazandırmıştır. Yeni Lisan ile yeni bir edebiyat vepyeni ve millî bir yaşam tarzı inşa etme amacı güden Genç Kalemler mecmuası kapandıktan sonra savaşa giden Ömer Seyfettin, geri döndüğü 1914 itibaren çeşitli gazete ve mecmualarda dil ve edebiyat konusundaki makalelerini yayınlamaya devam etmiştir. Ömer Seyfettin bu yazılarında dilin sadeleşmesi için ortaya koydukları esasları ısrarla savunmaya devam etmiştir. Millî edebiyatın da ana çerçevelerini açıklayan Ömer Seyfettin, dil ve edebiyatı millet olmanın esası kabul etmiştir.Ömer Seyfettin milli edebiyata bağlı eserler kaleme almış bir yazardır.

YAZARIN BAZI ESERLERİ;

HİKAYE;

• Acaba Ne İdi?
• Acıklı Bir Hikâye
• Açık Hava Mektebi
• Akşam Sefası
• Ant
• Antiseptik
• Apandisit
• Ashab-ı Kehfimiz
• Asilzadeler
• Aşk Dalgası
• Aşk ve Ayak Parmakları
• Kaşağı
• ilk Namaz

ŞİİR;

• Aşk
• Aveng-i Ezhar
• Bahar Rüzgârı
• Bir Nale-i Hicran-ı Muvakkat
• Buse-i Mader (mensur)
• Hediye (mensur)
• Hicrân-ı Müzmin
• İcab-ı Sevda (mensur)
• Kaşkar
• Kır Sineği (mensur)
• Kurşun Kalem (mensur)
• Mefkure